Mijn Reis

Daniëlle Wever
24 jan 2020
2 minuten om te lezen

16:00 uur Nederlandse tijd..

Bijna 3 uur verder. Nog 7 te gaan..

Hoe kan het toch dat ik dit doe? Ik,, Daniëlle..

Het meisje dat een paar jaar geleden nog zo in de knoop met zichzelf zat,, niet wetende wie ze was en wat ze moest doen..

Meisje.. inmiddels 30..

Nog zoiets,, de jaren zijn voorbij gegaan,, 21 jaar: auto rijbewijs, samenwonend,, 24 jaar: alleen wonend en het opnieuw proberen uit te vinden. Hoe? Soms weet ik dat antwoord nog steeds niet.

Veel praten en schrijven denk ik.. en uiteindelijk naar mezelf luisteren. Mijn lichaam, mijn wil. En wat ik wou?

Ver weg.. iets anders.. in ieder geval niet daar waar ik woonde en werkte. Iets wat van mij en mij alleen was. Wat ik deed zonder hulp van een ander. Iets waarmee ik wist anderen maar vooral mezelf trots te maken om later te kunnen zeggen: “Dat heb ik toch maar even gedaan”.

En volgens mij lukt me dat aardig. Natuurlijk weet ik nog steeds niet voor de volle 100% wat ik wil want er is nog zoveel wat ik wil. Er is ook nog zoveel te ontdekken in de wereld denk ik. Wie weet woon ik over een paar jaar in Amerika? Of in Spanje, Frankrijk, Italië? Wie zal het zeggen.

Wat voor werk ik dan doe? GEEN idee! Haha Wat ik wel weet ik dat ik mij in de online marketing zeker wil verbeteren en dus ook mijn online business. Ik geloof gewoon dat er heel veel te halen en te leren in is. Het is een interessante markt.

Voor nu ligt mijn focus in Curaçao, voor zowel mijzelf als mijn baan bij Quiksilver waar ik afgelopen jaar met veel plezier ben gaan werken en het enorm naar mijn zin heb.

Natuurlijk mis ik mijn familie. Mijn vrienden. Het ‘makkelijke’ leven in Nederland. Daar was alles is, te verkrijgen is, waar je kan fietsen of even naar de supermarkt kan lopen. Daar waar het gewoon nog steeds thuis is.

16:16 uur Nederlandse tijd...

Boven de wolken onderweg naar Curaçao.